Πώς να μεγαλώσετε ένα παιδί που να μην παραιτείται εύκολα…

Οι γονείς συχνά ρωτούν γιατί ένα παιδί φαίνεται να αγαπά τις νέες προκλήσεις, ενώ ένα άλλο εγκαταλείπει εύκολα, ή γιατί κάποιο παιδί δεν κλαίει για την αποτυχία, αλλά ένα άλλο καταρρέει την στιγμή που κάτι φαίνεται δύσκολο. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά και η ιδιοσυγκρασία έχει σημαντικό ρόλο στην επιμονή και το χτίσιμο της ανθεκτικότητας.

 Μην ανησυχείτε αν έχετε ένα παιδί που συνεχώς παραιτείται. Το φαινόμενο αυτό όταν τα πράγματα δυσκολεύουν είναι σύνηθες στα πρώτα χρόνια ζωής. Παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να εκνευριστούν εύκολα, όταν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το πλάνο τους. Ίσως ένας πύργος από τουβλάκια απλά να μην σταθεί όρθιος ή ένα μήλο ζωγραφισμένο σε ένα χαρτί να μην ταιριάζει αρκετά με εκείνη την εικόνα που δημιουργήθηκε στο μυαλό. Όταν οι στόχοι είναι δύσκολοι, είναι πιο εύκολο να σταματήσουν από το να επιμείνουν και να αντιμετωπίσουν την πρόκληση. Υπάρχει καταιγισμός συναισθημάτων κατά την προσχολική ηλικία. Το σώμα και το μυαλό τους αλλάζουν με ταχύ ρυθμό και τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με νέες και συναρπαστικές πληροφορίες καθ’όλη την διάρκεια της κάθε ημέρας. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να επεξεργαστούν.

Τα καλά νέα είναι ότι τα μικρά παιδιά μπορούν να αναπτύξουν παραγωγικό πνεύμα και να μάθουν να δέχονται τις προκλήσεις. Τα παιδιά μπορούν πραγματικά να μάθουν να αγαπούν να ολοκληρώνουν δύσκολα καθήκοντα αντί να εναποθέτουν όλη την συναισθηματική τους ενέργεια στο τελικό αποτέλεσμα.

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν ένα παραγωγικό πνεύμα. Δοκιμάστε μερικές από αυτές τις στρατηγικές για να βοηθήσετε το παιδί σας να γίνει ένα «μπορώ να τα καταφέρω» παιδί:

Συζήτηση σχετικά με τον εγκέφαλο. Μαθαίνοντας τα παιδιά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο σημαίνει κάτι περισσότερο από την ανάπτυξη παραγωγικού πνεύματος. Όταν τα παιδιά κατανοήσουν πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος, είναι σε καλύτερη θέση να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και να εργαστούν μέσα από στιγμές ανησυχίας και απογοήτευσης.

Πείτε στα παιδιά σας ότι ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς. Συνεχώς μεγαλώνει και αλλάζει και όσο τον προκαλείς, τόσο πιο δυνατός γίνεται. Αν τρέχει να αποφύγει πράγματα, ο εγκέφαλος δεν θα μάθει κάτι καινούριο. Αν συνεχίσουμε να προσπαθούμε, ο εγκέφαλος θα μεγαλώνει και θα αναπτύσσει νέες τεχνικές επίλυσης προβλημάτων.

Εξασκείστε την πρακτική – μιλάω στον εαυτό μου. Πρόκειται για άλλο ένα βασικό εργαλείο για τα μικρά παιδιά. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν αυτή την πρακτική, μπορούν να καταστέλλουν τις ανησυχίες τους και άλλες ενοχλητικές σκέψεις. Μπορούν επίσης να μάθουν να ξεπερνούν τις αρνητικές αυτόματες σκέψεις τους.

Κάντε μια λίστα με τις αρνητικές σκέψεις που ακούτε από το παιδί σας και συζητείστε με το παιδί πως να σκέφτεται θετικά. Για παράδειγμα, αν το παιδί λέει συχνά, «δεν μπορώ να το κάνω αυτό», μια θετική σκέψη θα μπορούσε να είναι «Αυτό είναι δύσκολο και θα χρειαστεί χρόνος, αλλά μπορώ να το καταφέρω». Ομοίως, μπορείτε να αντιμετωπίσετε φράσεις, όπως «Πάντα κάνω λάθη» με την θετική σκέψη «Τα λάθη με βοηθούν να μαθαίνω νέα πράγματα».

Αγκαλιάστε τις ατέλειες. Τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι οι μεγαλύτεροι τελειομανείς. Μερικές φορές ένα μικρό λάθος μπορεί να έχει ως αποτελέσματα μια πολύωρη κατάρρευση του παιδιού που θα κάνει ακόμα και τον πιο ήρεμο από μας να πανικοβληθεί. Οι γονείς έχουν την τάση να τρέχουν να σώνουν τέτοιες καταστάσεις, αλλά διορθώνοντας την κατάσταση για την διατήρηση της ψευδαίσθησης της τελειότητας (ή για να αποφευχθεί η κατάρρευση) εντείνεται μόνο η ανάγκη για τελειότητα.

Αντ’αυτού, αγκαλιάστε την ατέλεια. Συζητείστε για τα δικά σας λάθη και τι μαθαίνετε από αυτά. Γιορτάστε τα λάθη σας. Εντάξτε την έννοια του ανθρώπινου λάθους και κάντε την ένα συχνό θέμα συζήτησης.

Διδάξτε τα παιδιά σας να αναζητούν τη γνώση, όχι την αποδοχή σας. Όλοι θέλουμε να επιβραβεύουμε τα παιδιά μας και να τους χαρίζουμε αγκαλιές και φιλιά όταν έρχονται σε μας με τα μεγαλύτερα έργα τέχνης τους, ειδικά όταν είναι σε μικρή ηλικία. Δοκιμάστε όμως και κάποια διαφορετική εκδοχή: «Πω πω, μου αρέσει πραγματικά το χρώμα της κολοκύθας που ζωγράφισες. Πώς το έφτιαξες αυτό το χρώμα; Τι σου άρεσε περισσότερο ενώ ζωγράφιζες;»

Όταν επαναπροσδιορίζουμε τις δικές μας σκέψεις και θέτουμε ερωτήσεις, αντί να προσφέρουμε αυτόματη αποδοχή κάθε φορά, τα παιδιά μας θα μάθουν να εξετάζουν την διαδικασία, αντί να αναζητούν τον έπαινο.

Δείτε τις προκλήσεις ως ευκαιρίες. Όταν οι προκλήσεις θεωρούνται ως ευκαιρίες διασκέδασης, τα παιδιά μαθαίνουν να αναλαμβάνουν υγιή ρίσκα. Εξετάστε το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας λίστας ευκαιριών. Σιγουρευτείτε ότι θα προσθέσετε και ευκαιρίες με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας (σκεφτείτε την προσπάθεια δοκιμής μιας νέας συνταγής ή το στήσιμο ενός πύργου από τριάντα τουβλάκια).

Είναι σημαντικό να συμμετέχετε και εσείς οι ίδιοι. Ένα από τα δύσκολα σημεία της γονεϊκότητας είναι να είμαστε πάντα διαθέσιμοι. Δεν έχει σημασία τι κάνουμε ή τι συμβαίνει, τα μικρά αυτιά ακούν και τα μικρά μάτια παρακολουθούν και μαθαίνουν πολλά από εμάς.

Πάνω απ’όλα, είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στα βήματα που κάνουν τα παιδιά πορευόμενα προς την απόκτηση γνώσης νέων πραγμάτων και όχι στο τελικό αποτέλεσμα.

Πηγή www.mommy

http://www.chiourea.gr/